
بخش ششم: سال پنجم جنگ (31/6/1363 ـ 31/6/1364)
آغاز اقدامات سياسي
نتايج عملياتها در سالهاي سوم و چهارم جنگ، اين احساس را القا ميكرد كه جنگ حالت فرسايشي به خود گرفته است؛ لذا استكبار غرب از يك سو براي فشار به ايران، به تقويت عراق اهتمام ميورزيد؛ و از سوي ديگر براي بازگذاردن راههاي بازگشت ايران به اردوگاه غرب، ميكوشيد به ايران نزديك شود. در اين راستا، اقداماتي از قبيل انتقال فنآوري پيشرفته نظامي و نحوه تهيه سلاحهاي كشتار جمعي به عراق، سكوت در برابر بمبارانهاي شيميايي، و كمك به آن كشور براي حمله به كشتيهاي تجاري و نفتي و تأسيسات صنعتي ايران از يك سو، و نيز اقداماتي همچون سفر گنشر وزير خارجه آلمان به تهران به نمايندگي از 7 كشور صنعتي جهان در سال چهارم جنگ، مؤيد اين ادعاست.
به موازات اقدامات بلوك غرب، ابرقدرت شرق نيز ميكوشيد از وضعيت جنگ سود جويد. شورويها از يك طرف با تقويت ارتش عراق به ويژه نيروي هوايي آن و ارسال هواپيماهاي ميگ 25 به عراق، نيروي هوايي عراق را قادر ساختند بالاتر از سقف بُرد پدافند هوايي ايران، پرواز كرده و به سادگي در آسمان تهران حضور يابد. در عين حال، آنها به ليبي اجازه دادند، موشكهاي دوربرد در اختيار ايران قرار دهد. به اين ترتيب، شوروي ميكوشيد ابتكار عمل در جنگ را به دست گيرد.
پس از مخالفت ايران با خواسته روسها مبني بر عدم حمايت از مجاهدين افغاني و عدم مصالحه ايران بر سر سرنوشت افغانستان، شورويها علاوه بر عدم مساعدت در جلوگيري از جنگ شهرها - كه عراق با شدت دنبال ميكرد - در يك حركت مشكوك، ليبي را وادار كردند تا كارشناسان نظامي خود را پس از خرابكاري در سيستم هدايت موشكهاي زمين به زمين اسكاد و موشكهاي زمين به هواي سام 2، از ايران خارج كند. با خرابكاري در موشكهاي اسكاد، عملاً قدرت مقابله به مثل ايران از بين ميرفت و نيروي خودي نميتوانست در قبال بمباران تهران، به بغداد حمله موشكي كند. مضافاً اينكه، با خرابكاري در موشكهاي ضدهوايي سام2، پدافند هوايي تهران تضعيف شد و متقابلاً، قدرت عمل ميگهاي 25 عراق افزايش يافت.
در اين ميان، ايران اسلامي نه تنها در برابر بمباران شيميايي و بمبارانهاي كشتيها كمر خم نكرد، بلكه در جنگ شهرها نيز مقاومت كرده و خلأ ناشي از عدم حضور كارشناسان ليبيايي را پر نمود و متخصصين جوان و متعهد سپاه در اوج ناباوري، موشكهاي مزبور را بازسازي و راهاندازي كردند.
مقاومت مردم تهران در زير بمبارانهاي هوايي و راهپيمايي بزرگ آنان در روز جهاني قدس - كه با وجود تهديد فرمانده نيروي هوايي عراق به بمباران و اعمال آن، با شكوه بينظيري به اجرا درآمد - بيثمر بودن فشار دشمن را به نمايش گذاشت و در نتيجه، حملات هوايي عراق متوقف گرديد. تأكيد رهبري نظام به مقاومت تا آخرين خانه، آخرين نفر و آخرين قطره خون" و تبعيت مردم از امام خود، حاكي از آن بود كه فشار دشمن موثر نيست و ايران تسليم نخواهد شد. حتي اقدامات اهرمهاي فشار در داخل كشور و مخالفت گروههايي چون نهضت آزادي با ادامه جنگ نه تنها موثر واقع نشد، بلكه پس از روبهرو شدن با شعار "جنگ جنگ تا رفع فتنه" - كه امام مطرح فرمود - به شكست انجاميد.
امام، از سويي مقاومت تا آخرين قطره خون را سرلوحه امور قرار داده بود. از سوي ديگر جنگ تا رفع فتنه در كل جهان را به عنوان استراتژي نظامي معرفي كرد. در عين حال، به فرماندهان دستور ميداد تا به دشمن فرصت و مجال بازسازي ندهند. در همين راستا، يگان موشكي سپاه اجازه يافت. براي اولين بار، چند فروند موشك خود را روانه عراق نمايد. آنان موشكهاي بازسازي شده را روانه كركوك و بغداد كردند.
همچنين، حكم امام به سپاه مبني بر تشكيل سه نيرو كه در روزهاي پاياني سال پنجم جنگ صادر شد، نشان ميداد كه امام براي جنگهاي به مراتب بزرگتر و وسيعتر از جنگ ايران و عراق، نظام را آماده ميكند.
تدابير و انديشههاي امام، به آسودگي اجرا نميشد. "جنگ تا آخرين نفر"؛ يا به عبارت ديگر، "نبرد عاشورايي" و نيز "جنگ تا رفع فتنه در جهان"، نه تنها عناصر و گروههايي همچون نهضت آزادي، در تخريب آن تلاش ميكردند، بلكه بسياري از عناصر درون نظام نيز تمايلي به اين ديدگاه نداشتند و بيش از هر چيز به پايان آبرومندانه جنگ ميانديشيدند. لذا تدابير خود، امكانات كشور و افكار عمومي را در جهت انديشه امام سوق ندادند، بلكه كسب يك پيروزي نظامي و پايان سياسي جنگ، رفتار آنان را شكل ميداد. به همين جهت به رغم زمينههاي آمادگي سپاه براي اجراي مأموريتهاي هوايي و دريايي، امكانات لازم براي گسترش سپاه فراهم نشد، بلكه قرارگاهها و يگانهاي هوايي و دريايي سپاه كه از مدتي قبل بنا به ضرورتهاي عملياتي و خودجوش شكل گرفته بود، با تلاش سپاه وسعت يافت و نام نيرو بر آنها گذاشته شد. اين وضعيت ناشي از وجود دو نوع نگرش در مورد تهديدات عليه نظام بود. يك نگرش كه متعلق به امام بود و حتي بنا به ضرورت و اهميت جنگ، براي انتخاب رئيس دولت از فرمانده سپاه نظرخواهي ميشد تا امكان هماهنگي بيشتر دولت و جنگ بهوجود آيد و نيز متناسب با تهديدها، تقويت روزافزون سازمان سپاه را لازم ميديد. نگرش ديگر تهديد را كوتاهمدت و گذرا ميديد و راهحل درازمدت را براي پايان جنگ لازم نميدانست.
در عين حال، امام دست آنان را كه به راهحل سياسي معتقد بودند، نبست و به عناصر درون نظام اجازه داد كه راهكار سياسي را به عنوان راهحل مورد نظر خود تعقيب كنند. در همين راستا بود كه سفرهاي مهم آقاي هاشمي رفسنجاني به سوريه و سپس به چين و ژاپن انجام شد. سفر به سوريه به آزادي گروگانهاي امريكايي هواپيماي TWA انجاميد و سفر به ژاپن نيز با سفر كيسينجر به اين كشور همزمان شد. همچنين قطع بمباران شهرها بار اول با سفر دبيركل سازمان ملل متحد به تهران و بار دوم با سفر وزير خارجه عربستان به تهران همزمان شد. به هر حال، اين اقدامات با سفر گنشر به تهران بيارتباط نبود و چه بسا مقدمات حوادثي بود كه بعداً به ماجراي مكفارلين مشهور گشت.
طي پنجمين سال جنگ دو عمليات بزرگ بدر و قادر و عمليات نيمهگسترده عاشورا و چندين عمليات محدود به اجرا درآمد.
آغاز اقدامات سياسي
نتايج عملياتها در سالهاي سوم و چهارم جنگ، اين احساس را القا ميكرد كه جنگ حالت فرسايشي به خود گرفته است؛ لذا استكبار غرب از يك سو براي فشار به ايران، به تقويت عراق اهتمام ميورزيد؛ و از سوي ديگر براي بازگذاردن راههاي بازگشت ايران به اردوگاه غرب، ميكوشيد به ايران نزديك شود. در اين راستا، اقداماتي از قبيل انتقال فنآوري پيشرفته نظامي و نحوه تهيه سلاحهاي كشتار جمعي به عراق، سكوت در برابر بمبارانهاي شيميايي، و كمك به آن كشور براي حمله به كشتيهاي تجاري و نفتي و تأسيسات صنعتي ايران از يك سو، و نيز اقداماتي همچون سفر گنشر وزير خارجه آلمان به تهران به نمايندگي از 7 كشور صنعتي جهان در سال چهارم جنگ، مؤيد اين ادعاست.
به موازات اقدامات بلوك غرب، ابرقدرت شرق نيز ميكوشيد از وضعيت جنگ سود جويد. شورويها از يك طرف با تقويت ارتش عراق به ويژه نيروي هوايي آن و ارسال هواپيماهاي ميگ 25 به عراق، نيروي هوايي عراق را قادر ساختند بالاتر از سقف بُرد پدافند هوايي ايران، پرواز كرده و به سادگي در آسمان تهران حضور يابد. در عين حال، آنها به ليبي اجازه دادند، موشكهاي دوربرد در اختيار ايران قرار دهد. به اين ترتيب، شوروي ميكوشيد ابتكار عمل در جنگ را به دست گيرد.
پس از مخالفت ايران با خواسته روسها مبني بر عدم حمايت از مجاهدين افغاني و عدم مصالحه ايران بر سر سرنوشت افغانستان، شورويها علاوه بر عدم مساعدت در جلوگيري از جنگ شهرها - كه عراق با شدت دنبال ميكرد - در يك حركت مشكوك، ليبي را وادار كردند تا كارشناسان نظامي خود را پس از خرابكاري در سيستم هدايت موشكهاي زمين به زمين اسكاد و موشكهاي زمين به هواي سام 2، از ايران خارج كند. با خرابكاري در موشكهاي اسكاد، عملاً قدرت مقابله به مثل ايران از بين ميرفت و نيروي خودي نميتوانست در قبال بمباران تهران، به بغداد حمله موشكي كند. مضافاً اينكه، با خرابكاري در موشكهاي ضدهوايي سام2، پدافند هوايي تهران تضعيف شد و متقابلاً، قدرت عمل ميگهاي 25 عراق افزايش يافت.
در اين ميان، ايران اسلامي نه تنها در برابر بمباران شيميايي و بمبارانهاي كشتيها كمر خم نكرد، بلكه در جنگ شهرها نيز مقاومت كرده و خلأ ناشي از عدم حضور كارشناسان ليبيايي را پر نمود و متخصصين جوان و متعهد سپاه در اوج ناباوري، موشكهاي مزبور را بازسازي و راهاندازي كردند.
مقاومت مردم تهران در زير بمبارانهاي هوايي و راهپيمايي بزرگ آنان در روز جهاني قدس - كه با وجود تهديد فرمانده نيروي هوايي عراق به بمباران و اعمال آن، با شكوه بينظيري به اجرا درآمد - بيثمر بودن فشار دشمن را به نمايش گذاشت و در نتيجه، حملات هوايي عراق متوقف گرديد. تأكيد رهبري نظام به مقاومت تا آخرين خانه، آخرين نفر و آخرين قطره خون" و تبعيت مردم از امام خود، حاكي از آن بود كه فشار دشمن موثر نيست و ايران تسليم نخواهد شد. حتي اقدامات اهرمهاي فشار در داخل كشور و مخالفت گروههايي چون نهضت آزادي با ادامه جنگ نه تنها موثر واقع نشد، بلكه پس از روبهرو شدن با شعار "جنگ جنگ تا رفع فتنه" - كه امام مطرح فرمود - به شكست انجاميد.
امام، از سويي مقاومت تا آخرين قطره خون را سرلوحه امور قرار داده بود. از سوي ديگر جنگ تا رفع فتنه در كل جهان را به عنوان استراتژي نظامي معرفي كرد. در عين حال، به فرماندهان دستور ميداد تا به دشمن فرصت و مجال بازسازي ندهند. در همين راستا، يگان موشكي سپاه اجازه يافت. براي اولين بار، چند فروند موشك خود را روانه عراق نمايد. آنان موشكهاي بازسازي شده را روانه كركوك و بغداد كردند.
همچنين، حكم امام به سپاه مبني بر تشكيل سه نيرو كه در روزهاي پاياني سال پنجم جنگ صادر شد، نشان ميداد كه امام براي جنگهاي به مراتب بزرگتر و وسيعتر از جنگ ايران و عراق، نظام را آماده ميكند.
تدابير و انديشههاي امام، به آسودگي اجرا نميشد. "جنگ تا آخرين نفر"؛ يا به عبارت ديگر، "نبرد عاشورايي" و نيز "جنگ تا رفع فتنه در جهان"، نه تنها عناصر و گروههايي همچون نهضت آزادي، در تخريب آن تلاش ميكردند، بلكه بسياري از عناصر درون نظام نيز تمايلي به اين ديدگاه نداشتند و بيش از هر چيز به پايان آبرومندانه جنگ ميانديشيدند. لذا تدابير خود، امكانات كشور و افكار عمومي را در جهت انديشه امام سوق ندادند، بلكه كسب يك پيروزي نظامي و پايان سياسي جنگ، رفتار آنان را شكل ميداد. به همين جهت به رغم زمينههاي آمادگي سپاه براي اجراي مأموريتهاي هوايي و دريايي، امكانات لازم براي گسترش سپاه فراهم نشد، بلكه قرارگاهها و يگانهاي هوايي و دريايي سپاه كه از مدتي قبل بنا به ضرورتهاي عملياتي و خودجوش شكل گرفته بود، با تلاش سپاه وسعت يافت و نام نيرو بر آنها گذاشته شد. اين وضعيت ناشي از وجود دو نوع نگرش در مورد تهديدات عليه نظام بود. يك نگرش كه متعلق به امام بود و حتي بنا به ضرورت و اهميت جنگ، براي انتخاب رئيس دولت از فرمانده سپاه نظرخواهي ميشد تا امكان هماهنگي بيشتر دولت و جنگ بهوجود آيد و نيز متناسب با تهديدها، تقويت روزافزون سازمان سپاه را لازم ميديد. نگرش ديگر تهديد را كوتاهمدت و گذرا ميديد و راهحل درازمدت را براي پايان جنگ لازم نميدانست.
در عين حال، امام دست آنان را كه به راهحل سياسي معتقد بودند، نبست و به عناصر درون نظام اجازه داد كه راهكار سياسي را به عنوان راهحل مورد نظر خود تعقيب كنند. در همين راستا بود كه سفرهاي مهم آقاي هاشمي رفسنجاني به سوريه و سپس به چين و ژاپن انجام شد. سفر به سوريه به آزادي گروگانهاي امريكايي هواپيماي TWA انجاميد و سفر به ژاپن نيز با سفر كيسينجر به اين كشور همزمان شد. همچنين قطع بمباران شهرها بار اول با سفر دبيركل سازمان ملل متحد به تهران و بار دوم با سفر وزير خارجه عربستان به تهران همزمان شد. به هر حال، اين اقدامات با سفر گنشر به تهران بيارتباط نبود و چه بسا مقدمات حوادثي بود كه بعداً به ماجراي مكفارلين مشهور گشت.
طي پنجمين سال جنگ دو عمليات بزرگ بدر و قادر و عمليات نيمهگسترده عاشورا و چندين عمليات محدود به اجرا درآمد.
وضعیت سال پنجم جنگ
روزشمار سال پنجم جنگ
-وضعیت نظامی: وضعیت نظامی ایران، وضعیت نظامی عراق، عملیات بدر
-وضعیت سیاسی: وضعیت سیاسی ایران، وضعیت سیاسی عراق، وضعیت منطقهاي بین المللی، سیاست خارجی ایران،
-وضعیت حقوقی: صدور قطعنامه ۵۵۲ سازمان ملل
-وضعیت اقتصادی: وضعیت اقتصادی ایران و عراق
:: موضوعات مرتبط: تاریخ جنگ ایران و عراق
:: برچسبها: بخش ششم, سال پنجم جنگ
